el nido

El nido.

We landde na iets langer dan 1 uur in Puerto Princessa. Dit is de grootste stad van het eiland Palawan. Hier zijn we het vliegveld uitgelopen, waar we meteen tegen een motor verhuurder aanliepen. Dit was natuurlijk precies wat we wilde. We hebben voor 7 dagen motors gepakt en zijn vertrokken naar El Nido. Dit is zo'n 260 km van elkaar af. Sommige plaatsen goed wegen, andere wat minder goed.

Een heerlijke start van de dag! Lekker rijden in het zonnetje en genieten van alle prachtige uitzichten.
Verschillende korte stops gemaakt zodat het rijden ook leuk bleef, zonder te veel pijn aan je kont!!!We bleven dicht bij elkaar rijden. Op een gegeven moment na een bocht kijk ik in mijn spiegel. Daar zie ik Stephan net de bocht inkomen. Ik kijk nogmaals en Stephan is verdwenen. Ik ben zo snel mogelijk omgedraaid en een auto wees terug. Hier zag ik Stephan net opstaan. Hij was dus gevallen terwijl we zo'n 70 km per uur reden. Voorbereid op het ergste kwam ik Stephan tegemoet. Gelukkig zag ik hem alweer lopen. Na wat praten werd duidelijk dat de auto die ik voorbij reed, hem van de weg had geduwd. Er waren ondertussen al 10 tallen kinderen en volwassenen van het dorpje die ons omringde. Deze wouden graag helpen. Ik heb snel de tassen en een motor naar een checkpoint gebracht, zodat we zo snel mogelijk naar het ziekenhuis konden. Dit was zo'n 18 km terug. We gingen er vanuit dat Stephan arm gebroken was of uit de kom. De 18 km rit was dan dus ook een hel voor hem achter op de motor. Elk klein heuveltje in de weg voel je natuurlijk.
Eenmaal aangekomen bij het 'ziekenhuis' waren hier geen dokters. Wel dachten zij dat het alleen uit de kom zou zijn, en dat we terug moesten naar puerto princessa, om hier naar een groter ziekenhuis te gaan. Zo eigenwijs als we zijn hebben we besloten dat ik zou proberen om de arm terug te zetten. Na wat getrek en geduw leek dit geen zin te hebben. Er zat dus niets anders op, er moest een ambulance komen. Na een uurtje was de ambulance gearriveerd en ben ik achter de ambulance aangereden, terug naar Puerto Princessa.
Ik kwam in het ziekenhuis en Stephan lag al op een bed. Hij had nog geen idee wat er aan de hand was en we hebben dan ook maar de tijd gevuld met een hoop gelach. Blijf het altijd zonnig inzien!!
Uiteindelijk kwamen ze met de röntgen apparatuur. Ik zat van de kant mee te kijken en riep een paar keer CHEESE, waarop Stephan een mooie pose deed voor de foto. hahahahahahaha briljant toch!!
Uiteindelijk bleek dat de arm uit de kom was geweest, maar wel alweer terug zat. Misschien zijn mijn skills als dokter toch beter dan we dachten. Wat antibiotica in de zakken en weer terug op de motor. Stephan met een mitella achterop op weg naar de plaats van het ongeluk. Eenmaal aangekomen is Stephan, die diehard, weer op zijn mort gestapt om nog 50 km door te racen. Het was ondertussen al donker en we waren blij toen we in Roxas aankwamen. Hier hebben we een kamer gepakt en zijn we vrijwel meteen in slaap gevallen. WAT EEN DAG

De volgende dag weer terug op de motor voor de laatste 130 kilometer. Nog even een korte stop gemaakt in het centrum voor een lekker ontbijtje en weer door. Daarna kwam het volgende probleem. Oeps, platte band voor Stephan. Ik ben snel naar hulp gaan zoeken en die vond ik al snel. Een handige man die uiteindelijk een nieuw bandje er op heeft gezet. Klaar om weer door te gaan. Weer mooie wegen om te rijden en ik denk dat we rond 1 uur in El Nido aankwamen. PARADIJS!!! Hier hebben we een mooie bungalow aan het water gevonden voor een leuk prijsje. Tijd om het plaatsje te verkennen en te genieten van ons mooie uitzicht vanuit het balkon.

De volgende dag was het natuurlijk tijd om te verkennen. Klaar om naar buiten te gaan. We probeerde de sleutel van het slot te krijgen, maar helaas was er geen beweging in te krijgen. Verschillende mensen lachte ons uit en kwamen proberen. Die lach veranderde al snel in een nieuwe deurknop (Stephan's mooie woordkeuze). De deurknop stond erop en we zijn weer op onze racers gegaan.
Onze eerste stop was bij de waterval. Hier moesten we een gids huren die ons na een 30minuten lange trek de waterval liet zien. Ik kan zeggen dat de trek mooier was dan de waterval, maar dit komt waarschijnlijk doordat we in het droge seizoen zitten. Wel hebben we even lekker kunnen zwemmen.
Aansluitend doorgereden naar de hotsprings. Zoals wij overal een pad in zien zagen we dat nu ook. Met de motor over een wandelpad. Een groot succes natuurlijk…ahum. Ofjeh het was leuk, totdat ik met een band een klein riviertje van de hotspring in gleed. Lekker warm natuurlijk en met Stephan's hulp was ik er weer snel uit. De hotspring was tegen het koken aan en dus helaas niet bedoeld voor te badderen. Dat viel wel even tegen.
Na de hotspring waren we van plan om naar Nacpan beach te gaan. Laten we nu maar weer eens verdwaald zijn. Na een half uur hadden we wel het gevoel dat er niets niet klopte. Maarjeh het motto blijft: Als je iets wil, ga ervoor. Gewoon doorrijden dus. Uiteindelijk kwamen we terecht op dagmay beach. Een strand met niemand erop. We hadden dus ons eigen strand, maar dat is ook niet zo gek als je de weg er naartoe bekijkt. Gaten, kuilen, zand en steile bergen. Maar wat kregen we er iets moois voor terug. Even lekker gezwommen en rondgelopen en weer ons uitdagende pad terug.
De rest van de dag rustig aan gedaan, want het was best een vermoeiende dag. Dit was wel te merken aan de tijd dat we in slaap vielen. Dit zal rond 9 uur zijn geweest.

Om ons doel te bereiken stappen we weer vroeg op de motor. Nu toch echt met de gedachten om nacpan beach te zien. We kwamen bij het smalle paadje dat we gemist hadden naar links. Na een zanderig pad bereikte we een checkpoint. 'Can I see you eco-pass, please'. Uhm wat? We moesten dus een soort pasje kopen om naar toeristische gebieden te gaan. Na dat uiteindelijk te hebben geregeld kwamen we op het strand. We waren de allereerste die op het strand waren en zijn begonnen met een korte klim op een berg. Dit zou een geweldig uitzicht geven. De klim was steil en we moesten verschillende takken en bomen gebruiken om omhoog te komen. Gelukkig kregen we het verwachte uitzicht. Recht strand, links strand en een breed wit strand in het midden. Stephan dacht nog een beter uitzicht te krijgen vanuit een boom. Helaas eindigde dit in wat geschreeuw doordat hij onder de mieren zat. hahaha.
Nadat hij de mieren eindelijk van zich afgeslagen had, zijn we naar beneden gelopen en hebben we even gesnorkeld.
In de middag zijn we naar de grot gegaan. Opnieuw een uitdagende weg om te rijden, maar wat was het weer mooi. Toen we bijna bij de grot waren moesten we een paadje inslaan. Dit pas was smal en vol wortels. Natuurlijk waren we opnieuw te eigenwijs om lopend verder te gaan, dus zijn we maar weer de uitdaging aangegaan. De grot was tof, maar vol vleermuizen. Dit maakte het toch wel een beetje freaky.
In de avond hebben we nog samen een drankje gedaan met wat meiden die we tegen waren gekomen. Een gezellige avond aan het strand, en ja hoor, met genoeg drankjes. Al snel schoven ook wat Filipijnse mannen aan onze tafel bij. Met een hoop gelach was dit een topafsluiter van een mooie dag.

Oke tijd om eens even echt de toerist uit te hangen. Om half 9 verzamelen voor een trip met een boot. Dit om een paar mooie eilanden te bezoeken. Snorkel-spullen in de aanslag en we waren klaar om te gaan. Wachten, wachten en opeens werden we geroepen waar we bleven. De groep was schijnbaar al zo'n half uur op ons aan het wachten en wij hadden het weer gemist. TYPISCH!!
We waren in totaal met 7 personen. 
1 gast, zogezegd wonend Filipijnen, begon met ons te praten. Stoer praatte hij over de 12jaar dat hij in de Filipijnen woonde. Hij had de tocht al 6 keer gedaan en wist nog niks. Wat een grapjas. Daarna begon hij dat hij al 9 keer malaria had gehad en 10 tallen andere heftige ziektes. Stephan en ik hebben hem dan behoorlijk uitgelachen op het moment dat hij vragen stelde aan de schipper over welk eiland, strand of meer het was. Ergerend op het begin, maar een echte entertainer voor de rest van de trip.
We startte op een mooi wit strand. Hier hebben we meteen de snorkel-spullen gepakt en zijn naar het uiteinde van dit strand gelopen. Hier ontmoette we Adam en Eva. 2 naakte personen die in een tentje leefde en genoten van de rust. Niets grappigs natuurlijk maar met een bepaalde 'grap' tussen Stephan en mij was dat toch wel even lachen. :P Het snorkelen was trouwens schitterend. We zagen nemo visjes en mooie koralen.
Na het strand was het tijd voor 'open water' snorkelen. We werden gedropt in de buurt van een eilandje waar we verschillende grotten in konden zwemmen. 
Tijd voor lunch. Ze begonnen al te braden op de boot. Lekker vis, kip, groenten en een hoop fruit. We zaten op een klein strandje. De zee was 'gescheiden' door een grote rots. Hierdoor had het strand dus 2 verschillende plaatsen om de zee te bezichtigen en natuurlijk een dubbele keuze in waar je wil zwemmen. 
Tijd voor HET moment van de dag zoals ons verteld werd. big lagoon, small lagoon en hidden lagoon. Een prachtige weg tussen de rotsen leed ons naar deze mooie plek. Geweldige uitzichten en uiteindelijk konden we zwemmen. Door onder een rots door te zwemmen kwamen we in hidden lagoon. Dit was een prachtig gezicht, maar laten wij nu net een bijtende vis achter ons aan hebben gehad. Vrij snel dus weer terug gezwommen waarna we het einde van de toer behaalde. Een  stuk varen met de boot en we waren weer terug in el nido.
In de avond was het nog tijd voor een skinny-dip.

De laatste dag voor we terugrijden naar Puerto Princessa. Tijd voor een laatste avontuur dus. We pakte de motors en reden naar de rechter kant van het strand. Hier was een klein weggetje. Ofja, dit leek meer op een weggetje. Na nog geen 2 kilometer mochten we onze reis te voet verder gaan. e kwamen bij lege stranden. Dit waren niet de mooiste stranden, maar het beviel ons wel dat ze leeg waren. Hier zijn we op schelpenjacht gegaan, omdat het hier vol mee lag. Na wat tijd gevuld te hebben hier, zijn we weer terug gelopen. 
Verder was de dag rustig, zodat we klaar waren om de volgende dag terug te rijden.

's Morgens vroeg weg. De reis was lang, maar dit keer zonder problemen. Even een leuk hotel gezocht bij het vliegveld. Hier kregen we een prachtige kamer met de badkamer in je eigen tuin. Je kreeg hier behoorlijk wat voor de prijs die we betaalde. 
De scooters moesten nog teruggebracht worden. Dit was dus de volgende stap. Met lood in de schoenen naar de verhuurder, omdat Stephan's motor natuurlijk op wat plaatsen beschadigd was. Niet gezegd en maar afgewacht. We konden gaan zeiden ze. We liepen de weg terug en werden gevolgd door 3 personen. Op een nette manier wees hij Stephan op de schade en we waren een beetje bang voor de prijs. Na omgerekend 18 euro te betalen was alles afgehandeld. Prima prijsje toch? 

Op naar Cebu!!